Οι Kamikaze (Καμικάζι), οι «Θεϊκοί Άνεμοι», είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και ταυτόχρονα τραγικά σύμβολα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτοί οι νεαροί Ιάπωνες πιλότοι είχαν ως αποστολή να συντρίψουν τα αεροσκάφη τους, φορτωμένα εκρηκτικά, πάνω σε συμμαχικά πολεμικά πλοία, κυρίως αεροπλανοφόρα, με σκοπό να τα καταστρέψουν ή να τα θέσουν εκτός μάχης.
Αυτή η τακτική υιοθετήθηκε από την Ιαπωνία στα τέλη του 1944, όταν οι πόροι (ιδίως έμπειροι πιλότοι και πλοία) είχαν εξαντληθεί και η μόνη ελπίδα για να ανατραπεί η πορεία του πολέμου ήταν η πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αμερικανικό στόλο.
Τι συνέβαινε, όμως, όταν οι πιλότοι αυτοί αποτύγχαναν;
1. Οι αποτυχημένοι Καμικάζι
Η αποτυχία ενός πιλότου Καμικάζι μπορούσε να λάβει διάφορες μορφές:
- Καταρρίψεις: Πολλοί Καμικάζι καταρρίπτονταν από την αμερικανική αεράμυνα πριν καν φτάσουν στον στόχο τους.
- Αποτυχία πρόσκρουσης: Άλλοι αστόχησαν τελείως, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο τους να πέσει στον ωκεανό. Εάν επιζούσαν, αιχμαλωτίζονταν και οδηγούνταν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου.
- Τεχνικά προβλήματα ή καιρός (δικαιολογημένη επιστροφή): Ο πιλότος έπρεπε να επιστρέψει λόγω κακοκαιρίας ή μηχανικής βλάβης. Αυτές οι περιπτώσεις θεωρούνταν νόμιμες και δεν είχαν συνέπειες. Δεδομένου ότι οι Καμικάζι ήταν οι πιο προικισμένοι και ακριβοπληρωμένοι πιλότοι της Ιαπωνίας, η απώλειά τους λόγω βλάβης θεωρούνταν σπατάλη πόρων.
2. Όταν οι πιλότοι «δίσταζαν»
Η πιο δύσκολη περίπτωση ήταν εκείνη του πιλότου που επέστρεφε για λόγους που δεν ήταν εύκολο να επιβεβαιωθούν, όπως:
- Σθεναρή εχθρική αντίσταση: Ο πιλότος ισχυριζόταν ότι δεν μπορούσε να φτάσει στον στόχο λόγω της έντονης αντίστασης.
- Αδυναμία εύρεσης στόχου: Ο πιλότος δεν κατάφερε να εντοπίσει το πλοίο-στόχο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, παρόλο που ο πιλότος αντιμετώπιζε έντονη κριτική και «νουθεσίες», η άμεση τιμωρία ήταν σπάνια.
Γιατί δεν τιμωρούνταν άμεσα;
Ο βασικός λόγος ήταν πρακτικός: οι πιλότοι Καμικάζι ήταν ένας πολύτιμος και περιορισμένος πόρος για την Ιαπωνία. Το κράτος ήθελε να χρησιμοποιήσει κάθε διαθέσιμο πιλότο και δεν επιθυμούσε τη σπατάλη ενός άριστα εκπαιδευμένου χειριστή.
Η λογική ήταν: «Απέτυχες; Καλύτερη τύχη την επόμενη φορά». Έτσι, οι επιστρέφοντες πιλότοι στέλνονταν απλώς σε μια νέα αποστολή.
3. Οι εξαιρέσεις στον κανόνα
Υπήρχαν, ωστόσο, όρια στην υπομονή της ιαπωνικής διοίκησης.
Ενώ για τους περισσότερους πιλότους η επιστροφή αναμενόταν και δεν οδηγούσε σε τιμωρία, υπήρξαν ακραίες περιπτώσεις:
- Σύμφωνα με το βίντεο, υπήρξε η περίπτωση ενός πιλότου που επέστρεψε εννέα φορές πριν τελικά εκτελεστεί για δειλία.
- Γενικά, η εκτέλεση ή η φυλάκιση ήταν σπάνια, καθώς η αξία του πιλότου υπερτερούσε της τιμωρίας.
Εν κατακλείδι, η Ιαπωνία προσπάθησε να εξαντλήσει κάθε «ανθρώπινο πόρο» στη μάχη ενάντια στη βιομηχανική υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένας πιλότος Καμικάζι που επέστρεφε, παρά τη δειλία ή την αποτυχία του, ήταν ένας πιλότος που θα μπορούσε να πετάξει ξανά—και να θέσει ένα αεροπλανοφόρο εκτός λειτουργίας για μήνες.