Όποιος έχει επισκεφτεί ένα μουσείο τέχνης και έχει σταθεί μπροστά σε έναν μεσαιωνικό πίνακα, πιθανότατα έχει αναρωτηθεί: γιατί τα μωρά μοιάζουν με μικρούς, κακοσχηματισμένους, μεσήλικες άνδρες; Η πρώτη εντύπωση μπορεί να είναι πως οι μεσαιωνικοί καλλιτέχνες απλώς δεν γνώριζαν την ανατομία ή την προοπτική, ή ότι ήταν «κακοί» στη ζωγραφική. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και συνδέεται άμεσα με τη θεολογία και τη φιλοσοφία της εποχής. Τα «άσχημα» μεσαιωνικά μωρά δεν ήταν τυχαίο λάθος, αλλά μία συνειδητή επιλογή που βασιζόταν στην ιδέα του homunculus.
Η ιδέα του homunculus, που στα Λατινικά σημαίνει «μικρός άνδρας», επηρέασε βαθιά την απεικόνιση του βρεφικού Ιησού. Οι φιλόσοφοι και οι θεολόγοι της εποχής πίστευαν ότι ο Ιησούς γεννήθηκε τέλεια διαμορφωμένος και αμετάβλητος από τη στιγμή της γέννησής του. Ως εκ τούτου, ο βρεφικός Ιησούς έπρεπε να αναπαρασταθεί ως μία μικρογραφία του ενήλικα Ιησού, αποδίδοντας την εικόνα ενός μικρού, σοφού άνδρα με ενήλικα χαρακτηριστικά, αντί για ένα χαριτωμένο, παχουλό βρέφος. Αυτή η συμβολική και αφαιρετική προσέγγιση ήταν ο κυρίαρχος κανόνας στην τέχνη των εκκλησιών και των μοναστηριών, όπου και δημιουργούνταν οι περισσότεροι πίνακες εκείνη την περίοδο.
Η αισθητική αυτή άρχισε να αλλάζει ριζικά με την έλευση της Αναγέννησης (Renaissance), η οποία ξεκίνησε στην Ιταλία, κυρίως στη Φλωρεντία, γύρω στον 14o αιώνα. Η Αναγέννηση έφερε μαζί της μία νέα οικονομική άνθηση στις πόλεις, επιτρέποντας πλέον όχι μόνο στις εκκλησίες αλλά και σε πλουσιότερους ιδιώτες να παραγγέλνουν έργα τέχνης. Αυτοί οι νέοι πάτρονες ήθελαν τα μωρά στους πίνακές τους —είτε απεικόνιζαν τον βρεφικό Ιησού είτε τα δικά τους παιδιά— να μοιάζουν με χαριτωμένα, παχουλά βρέφη, και όχι με «homunculi». Παράλληλα, η Αναγέννηση επέστρεψε στα κλασικά ιδεώδη της ελληνορωμαϊκής τέχνης, η οποία ήταν επικεντρωμένη στην ομορφιά, τις ιδεατές μορφές και την ακριβή ανατομία, απορρίπτοντας την αφηρημένη προσέγγιση του Μεσαίωνα. Καθώς το αναγεννησιακό αυτό κύμα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, η εικόνα του παχουλού, χαμογελαστού μωρού εδραιώθηκε ως πρότυπο, εκτοπίζοντας οριστικά την παράξενη απεικόνιση του μεσαιωνικού «μικρού άνδρα», δημιουργώντας την εικόνα που έχουμε και σήμερα για τα βρέφη στην τέχνη.