Στην αρχαία Περσία, η δικαιοσύνη ήταν ιερή και η διαφθορά τιμωρούνταν με τρόπους που σήμερα φαντάζουν αδιανόητοι. Η ιστορία του Σισάμνη, ενός διεφθαρμένου βασιλικού δικαστή, και η παραδειγματική τιμωρία του από τον βασιλιά Καμβύση Β', αποτελεί ένα από τα πιο συγκλονιστικά περιστατικά της αρχαιότητας, το οποίο καταγράφηκε από τον Ηρόδοτο και ενέπνευσε καλλιτέχνες αιώνες μετά.
Ο Σισάμνης ανήκε στο σώμα των επτά ανώτατων δικαστικών λειτουργών της Περσικής Αυτοκρατορίας, επιφορτισμένος με την επίβλεψη της ορθής απονομής δικαιοσύνης. Όμως, η ακεραιότητά του κάμφθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε δεχθεί δωροδοκία για να εκδώσει μια άδικη απόφαση. Η αντίδραση του βασιλιά Καμβύση ήταν άμεση και αμείλικτη. Αφού συνελήφθη και αποδείχθηκε η ενοχή του, ο βασιλιάς ζήτησε από τον Σισάμνη να ορίσει τον διάδοχό του. Εκείνος, επιδεικνύοντας τον χαρακτήρα του μέχρι τέλους, επέλεξε τον γιο του, Οτάνη. Προς έκπληξη όλων, ο Καμβύσης δέχτηκε την επιλογή, αλλά με έναν όρο που θα σφράγιζε τη μοίρα και των δύο.
Η τιμωρία που επέβαλε ο Καμβύσης ήταν βάρβαρη αλλά συμβολική: διέταξε να γδάρουν τον Σισάμνη και με το δέρμα του να ντύσουν την καρέκλα του δικαστή. Αυτή ακριβώς την καρέκλα, πάνω στην οποία θα καθόταν ο Οτάνης για να δικάζει. Ο βασιλιάς προειδοποίησε τον νέο δικαστή να μην ξεχάσει ποτέ πού κάθεται. Η μακάβρια αυτή υπενθύμιση λειτούργησε αποτελεσματικά: ο Οτάνης υπήρξε υπόδειγμα δίκαιου δικαστή, νιώθοντας κυριολεκτικά «στο πετσί του» το βάρος της ευθύνης και τις συνέπειες της διαφθοράς.
Ο Οτάνης αργότερα κέρδισε την εκτίμηση του διαδόχου του Καμβύση, του Δαρείου Α', ο οποίος τον πάντρεψε με την κόρη του και τον διόρισε στρατηγό, απαλλάσσοντάς τον από το φρικτό καθήκον της «καρέκλας». Ο Οτάνης διακρίθηκε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, συμμετέχοντας στην εκστρατεία κατά των Σκυθών και καταπνίγοντας την Ιωνική Επανάσταση στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Η ιστορία του Σισάμνη δεν ξεχάστηκε. Κατά την Αναγέννηση, ειδικά στη Φλάνδρα, έγινε δημοφιλές θέμα για έργα τέχνης που τοποθετούνταν σε δικαστικές αίθουσες ως προειδοποίηση προς τους δικαστές. Το διασημότερο έργο είναι το δίπτυχο «Η Κρίση του Καμβύση» του Γκέραρντ Νταβίντ (1498), που απεικονίζει τη σύλληψη, το γδάρσιμο και τον Οτάνη στον θρόνο με το δέρμα του πατέρα του. Ακόμη και στη σύγχρονη εποχή, ο πίνακας αυτός έχει χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο διαμαρτυρίας κατά της δικαστικής διαφθοράς, όπως συνέβη σε δίκες στην Ουκρανία και τη Ρωσία το 2012, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των αρχών.