Το 1931, στην καρδιά του Μεσοπολέμου, ένα αποτρόπαιο έγκλημα στα στενά του Χαροκόπου συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία και σημάδεψε την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Η υπόθεση, γεμάτη πάθος, ομορφιά και αγριότητα, είχε όλα τα στοιχεία μιας αρχαίας τραγωδίας, με πρωταγωνιστές που βρέθηκαν στο επίκεντρο της κοινής γνώμης και της δικαστικής αίθουσας.
Οι πρωταγωνιστές ενός δράματος εκ προμελέτης
Το θύμα του εγκλήματος ήταν ο Δημήτριος Αθανασόπουλος, ένας άντρας με ιδιόμορφο χαρακτήρα. Η τραγωδία ξεκίνησε μέσα από έναν γάμο.
- Η Φούλα Αθανασοπούλου: Η σύζυγος του θύματος, Θεώνη (γνωστή ως Φούλα), περιγράφεται ως μια όμορφη γυναίκα, η οποία, μαζί με τη μητέρα της, έγινε η κεντρική φυσιογνωμία της υπόθεσης.
- Η Άρτεμις Κάστρου: Η μητέρα της Φούλας και πεθερά του θύματος, της οποίας η «αγριότητα» και το «πάθος» διαμόρφωσαν τη δραματική εξέλιξη.
Ο γάμος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, με το ζευγάρι να ζει σε διάσταση τους τελευταίους μήνες. Ο Δημήτριος Αθανασόπουλος κοιμόταν σε ξενοδοχείο και επισκεπτόταν το σπίτι μόνο για να βλέπει τα παιδιά του και να παίρνει καθαρά ρούχα. Ως αντίδραση στην κατάσταση αυτή, είχε αρχίσει να βγαίνει με άλλες γυναίκες.
Η δολοφονική πράξη και η δίκη
Τη νύχτα της 3ης προς 4η Ιανουαρίου (ή του Φεβρουαρίου) του 1931, η κλιμακούμενη ένταση οδήγησε στο μοιραίο. Το δολοφονικό χέρι ήταν του Δημήτριου Μοσκιού, του νεαρού ξάδερφου της Φούλας.
- Ο Μοσκιός βγήκε έξω και επέστρεψε με το περίστροφο.
- Η πρώτη σφαίρα βρήκε τον Αθανασόπουλο στο κεφάλι. Παρά τον τραυματισμό, κατάφερε να σηκωθεί και να αρπάξει μια καρέκλα.
- Η δεύτερη βολή αποδείχθηκε η χαριστική βολή, με τον Αθανασόπουλο να πέφτει νεκρός στο πάτωμα.
Η δίκη που ακολούθησε τον Φεβρουάριο του 1932 παρακολούθησε όλη η Αθήνα. Το δικαστήριο έκρινε τους τέσσερις βασικούς κατηγορούμενους ενόχους για φόνο εκ προμελέτης και εξ ιδιοτέλειας.
- Η Φούλα Αθανασοπούλου και η Άρτεμις Κάστρου κρίθηκαν ένοχες για φόνο εκ προμελέτης και εξ ιδιοτέλειας.
- Ο Δημήτριος Μοσκιός και η Γιαννούλα Μπέλλου κρίθηκαν επίσης ένοχοι, αλλά υπό «μέτρια σύγχυση λόγω βλακείας».
Η κληρονομιά: Το «τραγούδι της κακούργας πεθεράς»
Η τραγωδία του Χαροκόπου δεν έμεινε μόνο στις δικαστικές αίθουσες και στις εφημερίδες. Έγινε πασίγνωστο τραγούδι την εποχή του Μεσοπολέμου. Σε ταβέρνες της εποχής, οι θαμώνες τραγουδούσαν το «τραγούδι της κακούργας πεθεράς», το οποίο διέσωσε τη δραματική αυτή ιστορία στη λαϊκή συνείδηση. Το έγκλημα αυτό θεωρείται μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο συνταρακτικά της προπολεμικής Αθήνας.