Το να είσαι Αυτοκράτορας της Ρώμης σήμαινε ασύγκριτη εξουσία, αλλά δεν εγγυόταν ούτε την ασφάλεια ούτε έναν ήσυχο θάνατο. Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πολλοί αυτοκράτορες βρήκαν φρικτό τέλος, θύματα της πολιτικής ίντριγκας, της προδοσίας ή της βαρβαρότητας των εχθρών τους. Το βίντεο αυτό παρουσιάζει τους πιο αιμοβόρους και εξευτελιστικούς θανάτους που γνώρισαν οι Ρωμαίοι μονάρχες.
1. Βιτέλλιος (Vitellius): Δημόσιο λιντσάρισμα και εξευτελισμός
Ο Βιτέλλιος (69 μ.Χ.) ήταν ένας από τους βραχύτερους και πιο μισητούς αυτοκράτορες. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από ακολασία, κατασπατάληση και βάναυση συμπεριφορά, ακόμα και απέναντι στην ίδια του τη μητέρα (φημολογείται ότι την άφησε να πεθάνει από ασιτία για να εκπληρωθεί μια προφητεία).
- Η πτώση: Η εξέγερση ξεκίνησε από τις Αιγυπτιακές λεγεώνες που ανακήρυξαν τον Βεσπασιανό ως αυτοκράτορα. Ο Βιτέλλιος αρχικά προσπάθησε να παραιτηθεί, αλλά πείστηκε από τους υποστηρικτές του να επιτεθεί στους οπαδούς του Βεσπασιανού, οδηγώντας στη σφαγή και την πυρπόληση του Ναού του Δία.
- Ο θάνατος: Όταν τα στρατεύματα του Βεσπασιανού κατέλαβαν τη Ρώμη, ο Βιτέλλιος βρέθηκε μόνος και φοβισμένος, κρυμμένος στους κυνοστάσιους του παλατιού του. Οι στρατιώτες τον βρήκαν, τον έδεσαν, πέρασαν μια θηλιά γύρω από τον λαιμό του και τον έσυραν γυμνό στους δρόμους της Ρώμης. Το πλήθος τον λοιδόρησε, τον έφτυσε και του πέταξε περιττώματα και βράχους. Τελικά, μεταφέρθηκε στις Σκάλες των Γεμονίων όπου βασανίστηκε και κομματιάστηκε μπροστά στο πανηγυρίζον πλήθος. Το κεφάλι του αποκόπηκε και το σώμα του πετάχτηκε στον ποταμό Τίβερη.
2. Κόμμοδος (Commodus): Δηλητηρίαση και στραγγαλισμός στο λουτρό
Ο Κόμμοδος (180-192 μ.Χ.) ήταν γνωστός για τη σαδιστική και αλαζονική του φύση, με κύριο πάθος τα μονομάχα παιχνίδια. Η εμμονή του να εμφανιστεί στην Πρωτοχρονιάτικη τελετή με τους μονομάχους, προκάλεσε την οργή τριών βασικών προσώπων της αυλής του: της ερωμένης του Μαρκίας, του θαλαμηπόλου Έκλεκτου και του έπαρχου Λαίτου.
- Η συνωμοσία: Όταν ο Κόμμοδος συνέταξε μια λίστα εκτέλεσης με τα ονόματα των τριών αυτών ατόμων, η Μαρκία τη βρήκε και οργάνωσε τη δολοφονία του.
- Ο θάνατος: Η Μαρκία του έδωσε δηλητήριο μέσα σε κρασί ή φαγητό. Ο Κόμμοδος άρχισε να κάνει εμετό βίαια, γεγονός που, παραδόξως, έσωζε τη ζωή του καθώς απέβαλε το δηλητήριο. Συνειδητοποιώντας την αποτυχία, οι συνωμότες κάλεσαν τον παλαιστή Νάρκισσο (ένας από τους ευνοούμενους εραστές του Κόμμοδου) ο οποίος στραγγάλισε τον Αυτοκράτορα μέχρι θανάτου μέσα στο ιδιωτικό του λουτρό.
3. Καρακάλλας (Caracalla): Μαχαιρώθηκε ενώ ουρούσε
Ο Καρακάλλας (211-217 μ.Χ.) είχε τη φήμη της σκληρότητας και της μικροπρέπειας.
- Η προδοσία: Ο Έπαρχος της Πραιτοριανής Φρουράς, Μακρίνος, φοβούμενος ότι ο Αυτοκράτορας θα τον εκτελούσε λόγω μιας προφητείας, οργάνωσε τη δολοφονία του, στρατολογώντας τον φρουρό Ιουστίνο Μαρτιάλη.
- Ο θάνατος: Τον Απρίλιο του 217, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, ο Καρακάλλας σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να ανακουφιστεί. Ο Μαρτιάλης τον πλησίασε από πίσω και τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου. Ο Καρακάλλας δολοφονήθηκε από τους ίδιους του τους φρουρούς, ενώ βρισκόταν στη πιο εξευτελιστική και απρόσμενη θέση.
4. Βαλεριανός (Valerianus): Αιχμαλωσία, βασανιστήρια και απογύμνωση
Ο θάνατος του Βαλεριανού (253-260 μ.Χ.) είναι ο πιο εξευτελιστικός από όλους, καθώς πέθανε στα χέρια των εχθρών του, των Περσών.
- Η αιχμαλωσία: Κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας εναντίον της Περσίας, ο στρατός του αποδεκατίστηκε από πανούκλα. Ο Βαλεριανός αιχμαλωτίστηκε από τον Πέρση αυτοκράτορα Σαπώρη Α' (Shapur I) — το πρώτο περιστατικό Ρωμαίου Αυτοκράτορα που συλλαμβάνεται από εχθρό.
- Τα βασανιστήρια: Ο Σαπώρης χρησιμοποίησε τον Βαλεριανό ως τρόπαιο, ταπεινώνοντάς τον δημόσια, χρησιμοποιώντας τον ακόμη και ως σκαμνί για να ανέβει στο άλογό του. Ο γιος και συναυτοκράτορας του Βαλεριανού, Γαλλιηνός, δεν προσπάθησε ποτέ να τον απελευθερώσει, ακολουθώντας την πολιτική της Ρώμης να μην εξαγοράζει αιχμαλώτους.
- Ο φρικτός τέλος: Ο Βαλεριανός βασανίστηκε για χρόνια. Η πιο διαδεδομένη εκδοχή αναφέρει ότι γδάρθηκε ζωντανός (flayed alive) μπροστά σε όλους. Το δέρμα του βάφτηκε με κόκκινη χρωστική και τοποθετήθηκε σε έναν ναό ως τρόπαιο και «η μεγαλύτερη ντροπή» για το όνομα των Ρωμαίων.
5. Ιωάννης (Iohannes): Δημόσιος εξευτελισμός και ακρωτηριασμός
Ακόμα και ένας «καλός» αυτοκράτορας δεν ήταν ασφαλής. Ο Ιωάννης (423-425 μ.Χ.), ένας ικανός ηγεμόνας που δεν διέπραξε «άδικες δολοφονίες», αντιμετώπισε την οργή του Ανατολικού Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ο οποίος τον θεωρούσε σφετεριστή.
- Η καταδίκη: Αφού συνελήφθη, ο Ιωάννης μεταφέρθηκε στην πόλη Ακυληία.
- Ο θάνατος: Του έκοψαν τα χέρια και τον οδήγησαν στον ιππόδρομο για να τον δει το πλήθος. Ο ακρωτηριασμένος αυτοκράτορας δέθηκε σε έναν γάιδαρο και παρελάθηκε γύρω από την πίστα για να τον κοροϊδέψουν και να του πετάξουν αντικείμενα οι πολίτες. Τέλος, αποκεφαλίστηκε, την τελική τιμωρία για τους προδότες.
Οι θάνατοι αυτοί υπενθυμίζουν ότι ακόμη και εκείνοι που παρίσταναν τους «θεούς μεταξύ των ανθρώπων» ήταν θνητοί και ευάλωτοι στην πολιτική εκδίκηση και τη βάναυση ανθρώπινη φύση.