.jpg)
Ο Βλαντ Γ' Τσέπες (Vlad III Tepes), γνωστός ως Βλαντ ο Ανασκολοπιστής, δεν ήταν ένας ηγεμόνας που εφάρμοζε επιείκεια. Η σκληρότητα ήταν το μεγαλύτερο όπλο του, ένα εργαλείο κρατικής πολιτικής που χρησιμοποιήθηκε με τον πιο ψυχρό τρόπο για να συντρίψει τους εχθρούς, κυρίως την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι πράξεις του ήταν τόσο ακραίες που ενέπνευσαν τον μύθο του Κόμη Δράκουλα.
Ποιες ήταν οι πιο φρικιαστικές τακτικές που εφάρμοσε ο βοεβόδας της Βλαχίας (σημερινή Ρουμανία) και πώς κατάφερε να μετατρέψει τον φόβο σε όπλο;
1. Η τακτική της καμένης γης εναντίον του Σουλτάνου
Το 1462, ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β' ο Πορθητής εισέβαλε στη Βλαχία με έναν στρατό περίπου 90.000 ανδρών, θεωρώντας τον Βλαντ εύκολο στόχο. Προς έκπληξή τους, οι Οθωμανοί δεν βρήκαν κανέναν στρατό να τους περιμένει. Ο Βλαντ είχε διατάξει μια αδιανόητη τακτική καμένης γης:
- Καταστροφή πόρων: Όλα τα χωράφια πυρπολήθηκαν, οι σιταποθήκες καταστράφηκαν, τα ζώα σκοτώθηκαν ή οδηγήθηκαν μακριά.
- Δηλητηρίαση νερών: Ακόμη και τα πηγάδια δηλητηριάστηκαν.
- Αυτο-σαμποτάζ: Ο ίδιος ο Βλαντ κατέστρεψε τα δικά του χωριά και λιμοκτόνησε τον δικό του λαό, δηλώνοντας: «Σκότωσα χωρικούς, άνδρες και γυναίκες, γέρους και νέους. Τα κάψαμε όλα».
Ο Σουλτάνος και τα στρατεύματά του βάδισαν σε μια ερημωμένη γη. Η πείνα και οι ασθένειες θέρισαν τις τάξεις τους, καταρρακώνοντας το ηθικό τους πριν καν διασταυρωθούν τα σπαθιά. Ήταν η πρώτη νίκη του ψυχολογικού πολέμου του Βλαντ.
2. Το «δάσος» των 20.000 ανασκολοπισμένων
Το πιο διαβόητο και φρικιαστικό θέαμα που συναντήθηκε ποτέ σε πεδίο μάχης συνέβη όταν οι Οθωμανοί έφτασαν στις πύλες του Ταργκόβιστε (Târgoviște). Εκεί, τους περίμενε μια «δασώδης» έκταση από πασσαλωμένα σώματα—αποτέλεσμα της πιο ωμής τιμωρίας του Βλαντ, του ανασκολοπισμού.
- Το θέαμα του τρόμου: Περισσότεροι από 20.000 αιχμάλωτοι – Οθωμανοί στρατιώτες, κατάσκοποι, ακόμη και αγγελιοφόροι – ήταν στημένοι σε ξύλινους πασσάλους σε τέλεια παράταξη. Οι Οθωμανοί χρονικογράφοι ανέφεραν ότι ακόμη και ο σκληραγωγημένος Σουλτάνος Μωάμεθ Β' φέρεται να χλώμιασε και πάγωσε από τον τρόμο.
- Η τέχνη του ανασκολοπισμού: Ο Βλαντ τελειοποίησε τον ανασκολοπισμό. Ένας ξύλινος πάσσαλος περνούσε από τον κατώτερο κορμό, συχνά από το ορθό ή την κοιλιακή χώρα, με προσεκτική γωνία ώστε να μην πλήξει ζωτικά όργανα. Το θύμα, έτσι, παρέμενε ζωντανό, ουρλιάζοντας από αγωνία για ώρες, μέρες, ακόμη και εβδομάδες, κρεμασμένο σαν «λάβαρο».
- Περιστατικό με τους αγγελιοφόρους: Σε μια άλλη περίπτωση, όταν Οθωμανοί αγγελιοφόροι αρνήθηκαν να βγάλουν τα τουρμπάνια τους, ο Βλαντ διέταξε να τους καρφώσουν τα τουρμπάνια στο κρανίο με σφυριά, "σεβόμενος" έτσι τα έθιμά τους.
3. Η βασιλεία του τρόμου στο εσωτερικό της Βλαχίας
Η σκληρότητα του Βλαντ δεν περιοριζόταν στους εχθρούς. Κυβέρνησε τη Βλαχία χρησιμοποιώντας τον φόβο ως κύριο νόμο και εξάλειψε τη διαφθορά με εξαιρετικά βίαιους τρόπους.
- Εξόντωση Μπογιάρων (Ευγενών): Σε ένα διαβόητο συμπόσιο, κάλεσε εκατοντάδες μπογιάρους (τοπικούς ευγενείς), τους κατηγόρησε για διαφθορά και προδοσία, και τους ανασκόλοπισε όλους επιτόπου. Άλλους τους ανάγκασε να εργαστούν μέχρι θανάτου.
- Απόλυτη τάξη: Για να επιδείξει την απόλυτη τάξη του, τοποθέτησε ένα χρυσό κύπελλο σε δημόσια κρήνη στο Ταργκόβιστε. Οποιοσδήποτε μπορούσε να πιει, αλλά η κλοπή τιμωρούνταν με θάνατο. Το κύπελλο έμεινε άθικτο για χρόνια.
- Τιμωρία για μικροαδικήματα: Ακόμη και μικρές παραβάσεις, όπως η τεμπελιά ή η ανειλικρίνεια, σήμαιναν δημόσια βασανιστήρια. Ο Βλαντ πίστευε ότι μόνο ο τρόμος μπορούσε να κάνει την κοινωνία αρκετά πειθαρχημένη ώστε να αντέξει την ξένη εισβολή.
4. Δράκουλας: Ο μύθος που γεννήθηκε από το αίμα
Η βιαιότητα του Βλαντ κορυφώθηκε με την περίφημη νυχτερινή επίθεση του 1462, όπου οι άνδρες του, ντυμένοι με οθωμανικές στολές, εισέβαλαν στο στρατόπεδο του Σουλτάνου, σκορπώντας χάος και αναγκάζοντας τους στρατιώτες να στραφούν εναντίον αλλήλων. Αυτή η τακτική ψυχολογικής καταστροφής έδειξε ότι ο Βλαντ ήταν ένας εχθρός που δεν σεβόταν κανέναν κανόνα.
Με τον καιρό, οι πράξεις του Βλαντ συγχωνεύτηκαν με τον θρύλο. Γερμανοί έμποροι διέδωσαν φυλλάδια που τον απεικόνιζαν ως αιμοπότη, ενώ οι Σλαβικοί χρονικογράφοι τον χαρακτήρισαν τύραννο αλλά και υπερασπιστή της Χριστιανοσύνης. Αυτές οι ιστορίες, αιώνες αργότερα, αποτέλεσαν τη βάση για τον μύθο του Κόμη Δράκουλα (Count Dracula), μετατρέποντας τον βάναυσο ηγεμόνα σε αθάνατο βαμπίρ.
Η ιστορία του Βλαντ Γ' Τσέπες αφήνει ένα ερώτημα: Ήταν κακός ή απλώς χρησιμοποίησε το μόνο όπλο που είχε απέναντι στην μεγαλύτερη αυτοκρατορία της εποχής του; Ήταν ένας πολεμικός εγκληματίας ή ένας σκληρός σωτήρας;