Η Άννα Φρανκ, το κορίτσι που έγινε σύμβολο του Ολοκαυτώματος μέσα από το ημερολόγιό της, πέθανε σε ηλικία 15 ετών τον Φεβρουάριο του 1945 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Η εικόνα της είναι σοκαριστική: εξαντλημένη, με φαλακρό κεφάλι λόγω ψειρών και πυρετό από τύφο, κείτονταν σε μια ξύλινη κουκέτα. Η τραγωδία της συμπυκνώνεται στο γεγονός ότι επέζησε των θαλάμων αερίων του Άουσβιτς, για να καταλήξει σε έναν μαζικό τάφο, θύμα της υπολογισμένης αμέλειας και των ασθενειών, μόλις λίγους μήνες πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τους Βρετανούς στρατιώτες.
Η Άννα γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη το 1929. Μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία το 1933, ο πατέρας της, Όττο Φρανκ, μετέφερε την οικογένειά του στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, αναζητώντας ασφάλεια. Η εισβολή των Γερμανών το 1940 τους παγίδευσε ξανά στον εφιάλτη. Τον Ιούνιο του 1942, στα 13α γενέθλιά της, η Άννα έλαβε το περίφημο κόκκινο-λευκό καρό ημερολόγιο. Όταν η μεγαλύτερη αδελφή της, Μάργκο, έλαβε κλήση για εργασία στη Γερμανία, η οικογένεια αποφάσισε να κρυφτεί. Στις 6 Ιουλίου 1942, εξαφανίστηκαν στο «Μυστικό Παράρτημα» (Het Achterhuis), έναν κρυφό χώρο πίσω από μια βιβλιοθήκη στην αποθήκη της οικογενειακής επιχείρησης. Εκεί, οκτώ άνθρωποι έζησαν επί 761 ημέρες, εξαρτώμενοι από την καθημερινή βοήθεια γενναίων Ολλανδών υπαλλήλων που διακινδύνευαν τη ζωή τους.
Η Άννα κατέγραφε τα πάντα στο ημερολόγιό της – τις εντάσεις, τις ελπίδες της, ακόμη και τα όνειρά της να γίνει συγγραφέας. Δυστυχώς, στις 4 Αυγούστου 1944, το Μυστικό Παράρτημα προδόθηκε. Οι οκτώ κρυμμένοι συνελήφθησαν και χαρακτηρίστηκαν ως «εγκληματίες» επειδή συνελήφθησαν εν κρυπτώ. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1944, επιβιβάστηκαν στο τελευταίο τρένο από το στρατόπεδο Βέστερμπορκ για το Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Κατά την άφιξη, άνδρες και γυναίκες χωρίστηκαν. Η Άννα και η Μάργκο πέρασαν την επιλογή για εργασία, αλλά έχασαν τη μητέρα τους, Έντιθ Φρανκ, η οποία πέθανε από ασιτία και εξάντληση τον Ιανουάριο του 1945 στο Άουσβιτς.
Την 1η Νοεμβρίου 1944, η Άννα και η Μάργκο μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν στη βόρεια Γερμανία. Σε αντίθεση με το Άουσβιτς, το Μπέργκεν-Μπέλσεν ήταν ένας «τόπος αργού θανάτου». Η υπερβολική συγκέντρωση κρατουμένων οδήγησε σε κατάρρευση των υποδομών, σε έλλειψη τροφής και καθαρού νερού, και σε ανύπαρκτη υγιεινή. Ο τύφος, που μεταδιδόταν από τις ψείρες, εξαπλώθηκε ραγδαία, σκοτώνοντας χιλιάδες. Στις αρχές του 1945, η Άννα και η Μάργκο έδειξαν συμπτώματα τύφου. Η Μάργκο πέθανε πρώτη, πέφτοντας από την κουκέτα της, και η Άννα την ακολούθησε λίγο αργότερα. Ιστορικές έρευνες υποδεικνύουν ότι πέθαναν γύρω στα μέσα Φεβρουαρίου 1945, δύο ολόκληρους μήνες πριν την απελευθέρωση.
Μετά τον πόλεμο, ο Όττο Φρανκ, ο μόνος επιζών της οικογένειας, επέστρεψε στο Άμστερνταμ. Εκεί, η Μιπ Γκις του παρέδωσε τις σελίδες του ημερολογίου που είχε φυλάξει κρυφά. Διαβάζοντας τις σκέψεις της κόρης του, ο Όττο συνειδητοποίησε ότι κρατούσε ένα λογοτεχνικό και ιστορικό αριστούργημα. Το ημερολόγιο δημοσιεύτηκε το 1947 και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 70 γλώσσες, καθιστώντας την Άννα Φρανκ μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του Ολοκαυτώματος. Η ιστορία της δεν είναι μόνο μια ιστορία ελπίδας, αλλά και μια σκληρή υπενθύμιση της συστηματικής, μηχανοποιημένης εξόντωσης. Η Άννα δεν πέθανε από μια δραματική πράξη βίας, αλλά από την αδιαφορία και την έλλειψη των βασικών ανθρώπινων αναγκών, επιβεβαιώνοντας ότι το Ολοκαύτωμα ήταν η συστηματική, αργή καταστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης.