Η Αικατερίνη-Ρόζα Μπότσαρη δεν ήταν απλώς η κόρη του ηρωικού Σουλιώτη αγωνιστή Μάρκου Μπότσαρη· υπήρξε το απόλυτο σύμβολο της ελληνικής ομορφιάς και χάρης στον 19ο αιώνα. Η βασίλισσα Αμαλία, σε επιστολή της το 1840, την περιέγραφε ως μια «μικρή μάγισσα» με ποιητική ομορφιά, νοημοσύνη και ζωηράδα, τονίζοντας ότι η παρουσία της αποτελούσε τιμή για όλες τις Ελληνίδες.
Παιδικά χρόνια στη δίνη της επανάστασης
Γεννημένη γύρω στο 1818 στον Κακόλακκο Πωγωνίου, η Αικατερίνη βίωσε από βρέφος τις σκληρές συνθήκες του Αγώνα. Η οικογένειά της παραδόθηκε ως εγγύηση στον Αλή Πασά και αργότερα μεταφέρθηκε στα στρατόπεδα του Δράμαλη. Μια συγκλονιστική ιστορία από εκείνη την περίοδο αναφέρει πως η μητέρα της, Χρυσούλα, την απογαλάκτισε πρόωρα για να μην αναγκαστεί να θηλάσει το παιδί του Δράμαλη, μια πράξη που οδήγησε στον προσωρινό αποχωρισμό μητέρας και βρέφους.
Μετά τον ηρωικό θάνατο του πατέρα της στο Κεφαλόβρυσο το 1823, η Αικατερίνη μεγάλωσε στην Ανκόνα της Ιταλίας, όπου και απέκτησε το προσωνύμιο «Ρόζα» (τριαντάφυλλο) λόγω της ροδαλής της όψης. Εκεί έλαβε σπουδαία μόρφωση, την οποία συνέχισε αργότερα στην Ελλάδα, φοιτώντας στη φημισμένη Σχολή Χιλλ στην Αθήνα.
Η ζωή στην αυλή της Αμαλίας
Η Αμαλία, αναζητώντας μια Ελληνίδα που θα ενσάρκωνε το ιδανικό της νέας χώρας, επέλεξε την Αικατερίνη ως Κυρία των Τιμών. Η Μπότσαρη έγινε η «σκιά» της βασίλισσας, συνοδεύοντάς την σε επίσημες εμφανίσεις και ιππασίες, φορώντας πάντα την εντυπωσιακή ενδυμασία «τύπου Αμαλίας».
Η παρουσία της στο παλάτι δεν ήταν μόνο διακοσμητική. Η Αικατερίνη ήταν μια δεινή ιππέας και μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση που σαγήνευε τους ξένους περιηγητές. Ο Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, που τη συνάντησε το 1841, έγραψε εκθαμβωμένος ότι η ομορφιά της συγκέντρωνε πάνω της όλη τη γοητεία των κοριτσιών της Ελλάδας.
Η διεθνής ακτινοβολία και η «πινακοθήκη των καλλονών»
Το αποκορύφωμα της δόξας της ήρθε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Μόναχο. Ο βασιλιάς της Βαυαρίας, Λουδοβίκος Α΄, λάτρης της Ελλάδας και της γυναικείας ομορφιάς, την τίμησε με τρόπο πρωτοφανή για το εθιμοτυπικό της εποχής. Ζήτησε από τον ζωγράφο της αυλής, Γιόσεφ Καρλ Στίλερ, να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο της, το οποίο τοποθετήθηκε στην περίφημη «Πινακοθήκη των Καλλονών» (Schönheitengalerie) στο παλάτι Νύμφενμπουργκ.
Η φήμη της ήταν τέτοια που το 1856 μια ποικιλία λευκού τριαντάφυλλου ονομάστηκε «Botzaris» προς τιμήν της, ενώ το όνομά της έγινε συνώνυμο της αρετής και της υπερηφάνειας. Παρά τις μετέπειτα πολιτικές ίντριγκες και την καχυποψία της Αμαλίας μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, η Αικατερίνη-Ρόζα Μπότσαρη παρέμεινε στην ιστορία ως η «αμαζόνα» που μετέφερε τη λάμψη της επαναστατημένης Ελλάδας στα σαλόνια της Ευρώπης.