Χρησιμοποιούμε τα επιρρήματα απλώς και απλά με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, το απλώς σημαίνει μόνο και το απλά σημαίνει με απλότητα. Για παράδειγμα, «θέλω απλώς να σου μιλήσω, τίποτε άλλο» και «εκφράσου πιο απλά, δεν καταλαβαίνω τι λες».
Λέμε ανταπεξέρχομαι, αντί για αντεπεξέρχομαι. Η λέξη είναι σύνθετη από το αντί, το επί, το εκ και το έρχομαι. Οπότε αντί και επί μας κάνουν αντέ και όχι αντά. «Αντεπεξέρχομαι στις υποχρεώσεις μου», λοιπόν, και όχι ανταπεξέρχομαι.
Λέμε υπέρ του δέοντος, ενώ το σωστό είναι να λέμε υπέρ το δέον. Κι αυτό γιατί το υπέρ, όταν δηλώνει «υπέρβαση» ή «υπερβολή», συντάσσεται με αιτιατική, ενώ με γενική δηλώνει «υπεράσπιση». Για παράδειγμα, θα πούμε «μίλησε υπέρ του κατηγορουμένου», αλλά θα πούμε «είναι περισσότερο διαχυτικός απ' όσο πρέπει, μας πλησιάζει υπέρ το δέον».