Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η περιοχή της Θράκης βίωσε έναν πρωτοφανή εφιάλτη που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική εγκληματολογία. Ένας αόρατος δολοφόνος, που ο τύπος της εποχής ονόμασε «Δράκο της Θράκης», άρχισε να σπέρνει τον θάνατο κατά μήκος του Έβρου και της Ροδόπης, αφαιρώντας τη ζωή από εννέα συνολικά ανθρώπους μέσα σε δύο χρόνια. Τα θύματά του ήταν κυρίως ζευγάρια που βρίσκονταν σε ερημικές τοποθεσίες ή ταξιδιώτες που σταματούσαν για ξεκούραση τη νύχτα. Η δράση του χαρακτηριζόταν από απόλυτη ψυχραιμία και σκληρότητα, καθώς χρησιμοποιούσε ένα συγκεκριμένο μοτίβο: πυροβολούσε τα θύματα από κοντινή απόσταση, συχνά ασελγούσε στις γυναίκες και στη συνέχεια πυρπολούσε τα οχήματα για να εξαφανίσει κάθε ίχνος.
Το πρώτο καταγεγραμμένο χτύπημα έγινε τον Αύγουστο του 1988 κοντά στην Αλεξανδρούπολη, με θύματα ένα νεαρό ζευγάρι, ενώ ακολούθησαν δολοφονίες τεχνικών, μεταναστών, ακόμα και ενός αστυφύλακα με τη σύζυγό του. Παρά τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις της αστυνομίας, η οποία έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιεί μυστικούς αστυνομικούς ως «δολώματα» σε ερημικά σημεία, ο δολοφόνος παρέμενε πάντα ένα βήμα μπροστά. Η έλλειψη σύγχρονων μεθόδων ανάλυσης DNA στην Ελλάδα εκείνης της εποχής, σε συνδυασμό με την προσεκτική επιλογή του δράστη να μην αφήνει δακτυλικά αποτυπώματα ή άλλα στοιχεία, μετέτρεψε την υπόθεση σε ένα άλυτο αίνιγμα που προκαλούσε τρόμο στους κατοίκους.
Ο πανικός που επικράτησε στη Θράκη ήταν τέτοιος που οι κάτοικοι άλλαξαν ριζικά τις συνήθειές τους. Τα ζευγάρια απέφευγαν τις βραδινές εξόδους, οι ταξιδιώτες δεν σταματούσαν πουθενά αν δεν υπήρχε άπλετο φως, και οι οικογένειες κλείνονταν στα σπίτια τους με το που έπεφτε το σκοτάδι. Διάφορα σενάρια άρχισαν να κυκλοφορούν για την ταυτότητα του δράστη, από το ότι ήταν κάποιος παραστρατιωτικός με άριστη γνώση της περιοχής μέχρι το ότι επρόκειτο για μετανάστη που επέστρεψε από το εξωτερικό. Ωστόσο, καμία προσαγωγή ή ανάκριση δεν οδήγησε σε ταυτοποίηση, παρά την ανεύρεση ενός ύποπτου όπλου σε καταυλισμό χρόνια αργότερα.
Σήμερα, πάνω από τρεις δεκαετίες μετά το τελευταίο του χτύπημα το 1990, ο φάκελος του «Δράκου της Θράκης» παραμένει επίσημα ανοιχτός αλλά ανεξιχνίαστος. Η υπόθεση αυτή αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ελληνικής ιστορίας, καθώς ο δολοφόνος-φάντασμα κατάφερε να εξαφανιστεί στις σκιές χωρίς να κάνει ποτέ το μοιραίο λάθος. Το μυστήριο της ταυτότητάς του συνεχίζει να απασχολεί τους ερευνητές, ενώ οι μνήμες εκείνης της περιόδου παραμένουν ζωντανές στις τοπικές κοινωνίες, θυμίζοντας μια εποχή όπου ο τρόμος παραμόνευε σε κάθε σκοτεινή στροφή του δρόμου.