Η Βασίλισσα Ελισάβετ Α' της Αγγλίας έμεινε στην ιστορία για την ισχυρή της προσωπικότητα και την μακρόχρονη βασιλεία της, αλλά και για την εμβληματική, απόκοσμη λευκότητα του προσώπου της. Αυτό που για την εποχή της αποτελούσε το απόλυτο πρότυπο ομορφιάς και ευγένειας, σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας αργός και βασανιστικός θάνατος. Η «Παρθένος Βασίλισσα» χρησιμοποιούσε καθημερινά ένα καλλυντικό γνωστό ως Venetian ceruse, ένα μείγμα λευκού μολύβδου και ξυδιού, το οποίο άπλωνε σε παχιά στρώματα στο πρόσωπο και τον λαιμό της για να καλύψει τα σημάδια που της είχε αφήσει η ευλογιά από τα είκοσι της χρόνια.
Η καθημερινή χρήση μολύβδου είχε καταστροφικές συνέπειες για την υγεία της. Ο μόλυβδος απορροφάται από το δέρμα και προκαλεί σταδιακή επιδείνωση της επιδερμίδας, απώλεια μαλλιών και δηλητηρίαση των εσωτερικών οργάνων. Καθώς το δέρμα της γινόταν πιο γκρίζο και ρυτιδιασμένο λόγω του μετάλλου, η Ελισάβετ ένιωθε την ανάγκη να απλώνει ακόμα πιο παχιά στρώματα μακιγιάζ, φτάνοντας στο τέλος της ζωής της να φοράει ένα «προσωπείο» πάχους σχεδόν τριών εκατοστών. Παράλληλα, χρησιμοποιούσε κιννάβαρη στα χείλη της, ένα ορυκτό που περιέχει υδράργυρο, ο οποίος είναι εξαιρετικά τοξικός και συνδέεται με συμπτώματα όπως η απώλεια μνήμης, η ευερεθιστότητα και η κατάθλιψη – καταστάσεις που η Βασίλισσα βίωσε έντονα στα τελευταία της χρόνια.
Το τελετουργικό καθαρισμού του προσώπου της ήταν εξίσου επικίνδυνο. Λέγεται ότι η Ελισάβετ κρατούσε το μακιγιάζ στο πρόσωπό της για τουλάχιστον μία εβδομάδα χωρίς να το αφαιρεί. Όταν τελικά το αφαιρούσε, χρησιμοποιούσε παρασκευάσματα που περιείχαν επίσης υδράργυρο, ο οποίος κυριολεκτικά «έγδερνε» το δέρμα της, αφήνοντάς το ακόμα πιο ευάλωτο. Η ανάγκη της να διατηρήσει μια εικόνα αιώνιας νεότητας και τελειότητας δεν ήταν μόνο θέμα ματαιοδοξίας, αλλά και πολιτικής επιβίωσης, καθώς γνώριζε ότι κάθε ψεγάδι στην εμφάνισή της θα εκλαμβανόταν ως σημάδι αδυναμίας από τους εχθρούς της.
Στους τελευταίους μήνες της ζωής της, η Ελισάβετ έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και αρνούνταν να εξεταστεί από γιατρούς ή ακόμα και να ξεκουραστεί, φοβούμενη ότι αν ξάπλωνε δεν θα σηκωνόταν ποτέ ξανά. Παρόλο που τα επίσημα αίτια θανάτου της αναφέρονται ως καρκίνος ή πνευμονία, είναι βέβαιο ότι η δεκαετής έκθεση σε μόλυβδο και υδράργυρο υπονόμευσε σοβαρά την υγεία της. Η ιστορία της Ελισάβετ παραμένει μια τραγική υπενθύμιση των ακραίων θυσιών που έχουν γίνει στο όνομα της ομορφιάς και της εξουσίας, αναδεικνύοντας πώς η ίδια η «μάσκα» που τη χαρακτήριζε, τελικά έγινε η αιτία της πτώσης της.