Το Όρος Έβερεστ, η υψηλότερη κορυφή του κόσμου, αποτελεί τον απόλυτο στόχο για τους ορειβάτες, όμως κρύβει ένα μακάβριο μυστικό: οι πλαγιές του είναι διάσπαρτες με παγωμένα πτώματα. Από το 1921, περισσότεροι από 330 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους επιχειρώντας την ανάβαση, με περίπου 200 σορούς να παραμένουν πάνω στο βουνό, παγωμένες και άθικτες από τον χρόνο. Αυτά τα πτώματα χρησιμεύουν ως ανατριχιαστικές υπενθυμίσεις του θανάσιμου κινδύνου που εγκυμονεί η κορυφή, λειτουργώντας πλέον ως σιωπηλοί φύλακες για κάθε ορειβάτη που τολμά να αψηφήσει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Η πλειονότητα των θανάτων συμβαίνει στην περιβόητη «Ζώνη του Θανάτου» (Death Zone), την περιοχή που βρίσκεται πάνω από τα 8.000 μέτρα. Σε αυτό το υψόμετρο, το επίπεδο του οξυγόνου είναι τόσο ανεπαρκές που δεν επαρκεί για την επιβίωση, καθιστώντας κάθε παραμονή θανάσιμη. Οι συνθήκες εκεί είναι ακραίες: οι ασθένειες υψομέτρου, ο παγετός, οι ισχυροί άνεμοι και η εξάντληση συνδυάζονται, με αποτέλεσμα οι ορειβάτες να παγώνουν γρήγορα στη θέση τους.
Η περισυλλογή των σορών από τη Ζώνη του Θανάτου είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο εγχείρημα. Τα παγωμένα πτώματα μπορούν να ζυγίζουν πάνω από 136 κιλά (300 λίβρες), ενώ η μετακίνησή τους σε τέτοια υψόμετρα, κάτω από απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες, είναι λογιστικά αδύνατη και απαιτεί εξειδικευμένο εξοπλισμό. Μάλιστα, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου διασώστες έχουν χάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να ανακτήσουν νεκρούς ορειβάτες, καθιστώντας την απόφαση να τους αφήσουν πίσω μια αναγκαία και τραγική πραγματικότητα.
Η φρικτή αλήθεια είναι ότι πολλά από αυτά τα παγωμένα πτώματα έχουν γίνει σημεία αναφοράς για τους περαστικούς ορειβάτες, βοηθώντας τους να προσανατολιστούν στη διαδρομή. Οι σοροί αποκτούν συχνά παρατσούκλια, με διασημότερη την περίπτωση του Ινδού ορειβάτη που είναι γνωστός ως «Πράσινες Μπότες» (Green Boots) λόγω των χαρακτηριστικών πράσινων ορειβατικών του μποτών, ο οποίος βρίσκεται σε μια σπηλιά κοντά στο μονοπάτι. Μια άλλη γνωστή μορφή ήταν η «Ωραία Κοιμωμένη» (Sleeping Beauty), η Francys Arsentiev, η οποία έμεινε για χρόνια στην πλαγιά, παγωμένη, μέχρι που τελικά ανακτήθηκε. Η περιοχή στην βορειοανατολική κορυφογραμμή είναι γνωστή ως «Κοιλάδα του Ουράνιου Τόξου» (Rainbow Valley), λόγω του χρώματος των στολών των νεκρών ορειβατών που βρίσκονται εκεί.
Πιο πρόσφατα, η κλιματική αλλαγή και το λιώσιμο των πάγων έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν όλο και περισσότερα σώματα που ήταν θαμμένα στο χιόνι και τον πάγο, εντείνοντας το ηθικό δίλημμα. Αντιδρώντας σε αυτό, οι αρχές του Νεπάλ έχουν ξεκινήσει εκστρατείες καθαρισμού για την απομάκρυνση τόσο των σκουπιδιών όσο και ορισμένων σορών. Ωστόσο, για την πλειοψηφία των πεσόντων, το Έβερεστ παραμένει ο τελικός τόπος ανάπαυσης, ενσωματώνοντάς τους στην ίδια την ιστορία του βουνού.