Η ιστορία των εκτελέσεων με τη βοήθεια ελεφάντων, μια πρακτική γνωστή σε ορισμένες περιοχές ως Gunga Rao, αποτελεί ένα από τα πιο σκοτεινά και ανατριχιαστικά κεφάλαια της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Η μέθοδος αυτή ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, ξεκινώντας από την αρχαία Ινδία και φτάνοντας μέχρι τον 19ο αιώνα. Οι ελέφαντες, όντας πανίσχυρα και εξαιρετικά ευφυή ζώα, εκπαιδεύονταν με μεθοδικότητα ώστε να λειτουργούν ως όργανα βασανισμού και θανάτου, προσφέροντας ένα θέαμα που συνδύαζε τον απόλυτο πόνο με τον δημόσιο εξευτελισμό.
Σε αντίθεση με άλλες μορφές εκτέλεσης που στόχευαν σε έναν γρήγορο θάνατο, η χρήση του ελέφαντα επέτρεπε στις αρχές να παρατείνουν το μαρτύριο του καταδικασμένου. Υπάρχουν ιστορικές αναφορές, όπως αυτή από το Γκουτζαράτ το 1814, όπου ο ελέφαντας έσυρε τον κρατούμενο στους δρόμους της πόλης, εξαρθρώνοντας σταδιακά τα μέλη του πριν του δώσει το τελειωτικό πλήγμα. Οι ελέφαντες ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι που μπορούσαν να σπάσουν τα κόκκαλα των θυμάτων τους ένα προς ένα, ακολουθώντας τις εντολές του οδηγού τους, πριν συνθλίψουν το κεφάλι ή τον θώρακα του καταδικασμένου.
Η πρακτική αυτή δεν είχε ως μοναδικό σκοπό τον θάνατο, αλλά και την επιβολή της απόλυτης ντροπής. Ο θάνατος κάτω από τα πόδια ενός ζώου θεωρούνταν ταπεινωτικός, στερώντας από τον κρατούμενο την αξιοπρέπεια που ίσως πρόσφερε μια εκτέλεση με σπαθί ή τσεκούρι. Επιπλέον, οι εκτελέσεις αυτές λειτουργούσαν συχνά ως δημόσιο θέαμα για τη διασκέδαση του πλήθους και την επίδειξη ισχύος των ηγεμόνων. Στο Σουλτανάτο του Δελχί, για παράδειγμα, οι ελέφαντες έφεραν αιχμηρά σιδερένια εργαλεία στα πόδια τους για να διαμελίζουν τους αιχμαλώτους μπροστά στα μάτια των θεατών.
Παρά τη βαρβαρότητα της μεθόδου, οι αναφορές από ξένους περιηγητές επιβεβαιώνουν ότι οι ελέφαντες διατηρούσαν τη μνήμη της εκπαίδευσής τους για δεκαετίες. Ακόμα και μετά την απαγόρευση της πρακτικής από τις βρετανικές αποικιακές αρχές, ηλικιωμένοι ελέφαντες μπορούσαν να αναπαραστήσουν τις κινήσεις της εκτέλεσης με ακρίβεια, αποδεικνύοντας το πόσο βαθιά ριζωμένη ήταν αυτή η παράδοση στο δικαστικό σύστημα της περιοχής. Σήμερα, η ιστορία του Gunga Rao παραμένει μια οδυνηρή υπενθύμιση της ανθρώπινης εφευρετικότητας όταν πρόκειται για την επιβολή πόνου και την επίδειξη απόλυτης εξουσίας.