Η ιστορία της Ισαβέλλας της Βαυαρίας, της βασίλισσας της Γαλλίας που έμεινε στην ιστορία ως προδότρια, αποτελεί μια από τις πιο τραγικές περιπτώσεις όπου τα πρότυπα ομορφιάς οδήγησαν στην απόλυτη καταστροφή. Η Ισαβέλλα έφτασε στη γαλλική αυλή το 1385, σε ηλικία μόλις 14 ετών, ως σύζυγος του βασιλιά Καρόλου ΣΤ'. Σε έναν κόσμο όπου η εμφάνιση ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξουσία και την κοινωνική θέση, η νεαρή βασίλισσα υιοθέτησε με πάθος το πρότυπο της εποχής για κατάλευκη, πορσελάνινη επιδερμίδα. Για να το πετύχει αυτό, χρησιμοποιούσε καθημερινά ένα καλλυντικό γνωστό ως «βενετσιάνικο σιρούς», ένα μείγμα λευκού μολύβδου και υδραργύρου, το οποίο άπλωνε σε παχιά στρώματα στο πρόσωπο και τον λαιμό της, αγνοώντας ότι κάθε εφαρμογή δηλητηρίαζε αργά αλλά σταθερά τον οργανισμό της.
Η συστηματική χρήση υδραργύρου για δεκαετίες είχε καταστροφικές συνέπειες στον εγκέφαλο και το νευρικό της σύστημα. Ο υδράργυρος συσσωρεύεται στους ιστούς και προκαλεί νευροτοξικότητα, επηρεάζοντας την κρίση, τον έλεγχο των παρορμήσεων και τη συναισθηματική σταθερότητα. Από το 1405, οι σύγχρονοι χρονικογράφοι άρχισαν να παρατηρούν δραματικές αλλαγές στη συμπεριφορά της: έγινε παρορμητική, ευερέθιστη και εμφάνιζε ακραίες εναλλαγές διάθεσης. Η κατάσταση επιδεινώθηκε από την ψυχική ασθένεια του συζύγου της, η οποία άφησε τη Γαλλία σε μια κατάσταση πολιτικής αβεβαιότητας και εμφυλίου πολέμου. Η Ισαβέλλα, με τη σκέψη της πλέον θολωμένη από τη δηλητηρίαση, έγινε έρμαιο των πολιτικών μηχανορραφιών και των δικών της παρανοϊκών φόβων.
Η πιο διαβόητη πράξη της ήταν η υπογραφή της Συνθήκης της Τρουά το 1420, με την οποία ουσιαστικά παρέδωσε το γαλλικό στέμμα στην Αγγλία. Η Ισαβέλλα αποκληρονόμησε τον ίδιο της τον γιο, τον δελφίνο Κάρολο, και ανακήρυξε τον Ερρίκο Ε' της Αγγλίας ως διάδοχο του γαλλικού θρόνου. Ενώ η παραδοσιακή ιστοριογραφία την παρουσίασε ως μια κακιά και διεφθαρμένη γυναίκα, η σύγχρονη ιατρική ανάλυση υποδηλώνει ότι οι αποφάσεις της ήταν αποτέλεσμα εγκεφαλικής βλάβης. Ο υδράργυρος είχε καταστρέψει την ικανότητά της να αξιολογεί τους κινδύνους και να αισθάνεται το μητρικό ένστικτο που θα προστάτευε τα συμφέροντα των παιδιών της. Η βασίλισσα που ήθελε να διατηρήσει την ομορφιά της για να κρατήσει την εξουσία της, κατέληξε να χάσει και τα δύο.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, η σωματική της κατάσταση ήταν αποκρουστική. Ο υδράργυρος προκάλεσε απώλεια μαλλιών, σάπισμα των δοντιών και μια γκρίζα, αρρωστημένη όψη στο δέρμα της. Όσο περισσότερο χειροτέρευε η εμφάνισή της, τόσο περισσότερο σιρούς χρησιμοποιούσε για να καλύψει τα σημάδια, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο δηλητηρίασης. Πέθανε το 1435, απομονωμένη, περιφρονημένη και ξεχασμένη από την αυλή και την οικογένειά της. Η ιστορία της Ισαβέλλας της Βαυαρίας παραμένει μια ανατριχιαστική υπενθύμιση για το πώς η ματαιοδοξία και τα τοξικά πρότυπα ομορφιάς μπορούν να αλλοιώσουν όχι μόνο την εμφάνιση, αλλά και την ίδια την ψυχή και την ιστορική κληρονομιά ενός ανθρώπου.