Στα βάθη των βουνών Ζάγκρος ζει εδώ και αιώνες ένας λαός με πλούσια πολιτιστική ταυτότητα και ακατάβλητο πνεύμα αντίστασης. Οι Κούρδοι, παρά τις συνεχείς προσπάθειες κατάκτησης από ξένες αυτοκρατορίες, κατάφεραν να διατηρήσουν την αυτονομία τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, η μοίρα τους άλλαξε δραματικά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ οι αρχικοί χάρτες των Ευρωπαίων προέβλεπαν τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, τα γεωπολιτικά συμφέροντα και η άνοδος της νέας Τουρκικής Δημοκρατίας οδήγησαν στην ακύρωση αυτού του σχεδίου. Αντί να χαραχθούν σύνορα γύρω από τους Κούρδους, οι γραμμές των νέων κρατών χαράχθηκαν πάνω τους, διαμελίζοντας τον πληθυσμό σε πέντε διαφορετικές επικράτειες.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, οι Κούρδοι σε κάθε μία από αυτές τις χώρες —Τουρκία, Ιράκ, Ιράν και Συρία— έδωσαν σκληρούς αγώνες για την ανεξαρτησία ή την αυτονομία τους. Στην Τουρκία, το κράτος επιχείρησε μια βίαιη «τουρκοποίηση», απαγορεύοντας τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, γεγονός που οδήγησε στην ένοπλη αντίσταση ομάδων όπως το PKK. Στο Ιράκ, οι Κούρδοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη γενοκτονία του Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος χρησιμοποίησε χημικά όπλα εναντίον αμάχων. Στο Ιράν και τη Συρία, οι προσπάθειες για αυτοδιάθεση καταπνίγηκαν επανειλημμένα από αυταρχικά καθεστώτα που έβλεπαν στους Κούρδους μια απειλή για την κεντρική τους εξουσία.
Η τραγωδία του κουρδικού λαού εντείνεται από το γεγονός ότι η προθυμία τους για αγώνα χρησιμοποιήθηκε συχνά ως εργαλείο από εξωτερικές δυνάμεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σοβιετική Ένωση και οι περιφερειακές δυνάμεις χρησιμοποίησαν επανειλημμένα τους Κούρδους ως όπλο για να αποσταθεροποιήσουν τους αντιπάλους τους. Όταν όμως οι γεωπολιτικοί στόχοι αυτών των δυνάμεων επιτυγχάνονταν, οι Κούρδοι εγκαταλείπονταν στη μοίρα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη συνεργασία τους με τις ΗΠΑ κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, η οποία κατέληξε στην απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων και την επακόλουθη εισβολή της Τουρκίας στις κουρδικές περιοχές.
Σήμερα, οι Κούρδοι παραμένουν ο μεγαλύτερος λαός στον κόσμο χωρίς δικό του κράτος. Παρά την περιορισμένη αυτονομία που κέρδισαν στο βόρειο Ιράκ, συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις και να αντιμετωπίζουν πολιτική καταστολή. Η ιστορία τους είναι μια διαρκής υπενθύμιση του πώς οι επιθυμίες ενός έθνους για ταυτότητα και ελευθερία μπορούν να γίνουν πιόνια στη σκακιέρα της παγκόσμιας διπλωματίας. Το όνειρο για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν παραμένει ζωντανό, σφυρηλατημένο μέσα από αιώνες αγώνων και προδοσιών, καθώς οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να διεκδικούν το δικαίωμα να υπάρχουν ελεύθεροι στα πατρικά τους εδάφη.