Ο Βλαντιμίρ Λένιν παραμένει μια από τις πιο επιδραστικές και ταυτόχρονα αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, καθώς οι πράξεις του άλλαξαν ριζικά την πορεία της Ρωσίας και ολόκληρου του κόσμου. Η άνοδός του στην εξουσία το 1917 σηματοδότησε την ανατροπή της τσαρικής απολυταρχίας, η οποία είχε αφήσει εκατομμύρια Ρώσους στην εξαθλίωση και την αμορφωσιά. Για τους υποστηρικτές του, ο Λένιν ήταν ο οραματιστής που έδωσε τέλος στην εκμετάλλευση των εργατών και των αγροτών, προσφέροντας για πρώτη φορά στέγη, τροφή και παιδεία σε έναν πληθυσμό που μέχρι τότε ζούσε υπό συνθήκες σχεδόν μεσαιωνικής δουλείας.
Ωστόσο, η εγκαθίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης συνοδεύτηκε από σκληρή καταστολή και αίμα. Παρά την κατάργηση του τσαρικού καθεστώτος, η νέα κυβέρνηση των Μπολσεβίκων εφάρμοσε μεθόδους που πολλοί χαρακτήρισαν ως μια νέα μορφή τυραννίας. Οι εκτελέσεις χωρίς δίκη, η εξόντωση ολόκληρης της τσαρικής οικογένειας —συμπεριλαμβανομένων των παιδιών— και η βίαιη καταστολή των πολιτικών αντιπάλων, ακόμα και πρώην συμμάχων όπως οι αναρχικοί και άλλοι σοσιαλιστές, σκιαγραφούν ένα καθεστώς που δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να διατηρήσει την εξουσία του. Οι υποστηρικτές του Λένιν ισχυρίζονται ότι αυτά τα μέτρα ήταν αναγκαία για την επιβίωση της επανάστασης απέναντι στις εξωτερικές επιθέσεις και τον εμφύλιο πόλεμο, όμως οι επικριτές του βλέπουν σε αυτά τα θεμέλια του ολοκληρωτισμού που ακολούθησε.
Η κληρονομιά του Λένιν είναι ένα μωσαϊκό από τεράστια επιτεύγματα και τρομακτικές θυσίες. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, η Ρωσία μεταμορφώθηκε από μια καθυστερημένη μοναρχία σε μια σύγχρονη βιομηχανική υπερδύναμη με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και πρωτοποριακά δικαιώματα για τις γυναίκες. Ταυτόχρονα όμως, το σύστημα που δημιούργησε άνοιξε το δρόμο για τη λατρεία της προσωπικότητας και την απόλυτη εξουσία του διαδόχου του, Ιωσήφ Στάλιν. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Λένιν φέρεται να προειδοποίησε για τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε ο Στάλιν, η δομή του κράτους που οικοδόμησε ήταν τέτοια που επέτρεψε την επιβολή ενός από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα της ιστορίας.
Σήμερα, η ιστορία συνεχίζει να δικάζει τον Λένιν, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην κοινωνική πρόοδο που επαγγέλθηκε και το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές που εισέπραξε. Η μελέτη της ζωής και του έργου του είναι απαραίτητη όχι για να καταλήξουμε σε μια απλή ταμπέλα «ήρωα» ή «κακού», αλλά για να κατανοήσουμε πώς οι ιδέες για έναν καλύτερο κόσμο μπορούν να οδηγήσουν σε ακραίες μορφές βίας όταν η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός. Η ιστορική μνήμη παραμένει το καλύτερο εργαλείο μας για να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος και να χτίσουμε ένα μέλλον βασισμένο στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη.