Η ληθαργική εγκεφαλίτιδα παραμένει μία από τις πιο τρομακτικές και λιγότερο κατανοητές ασθένειες στην ιστορία της ιατρικής, έχοντας επηρεάσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στις αρχές του 20ού αιώνα. Η νόσος αυτή, που έγινε γνωστή και ως «ασθένεια του ύπνου», χτυπούσε το κεντρικό νευρικό σύστημα και συγκεκριμένα τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την κίνηση και την εγρήγορση. Το πιο ανατριχιαστικό στοιχείο της ήταν ότι μπορούσε να αφήσει τους ασθενείς σε μια κατάσταση πλήρους κατατονίας για δεκαετίες, όπου παρέμεναν ακίνητοι και ανέκφραστοι σαν αγάλματα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις διατηρούσαν πλήρη συνείδηση του περιβάλλοντος και του χρόνου που περνούσε.
Η επιδημία ξέσπασε σχεδόν ταυτόχρονα με την ισπανική γρίπη, γεγονός που οδήγησε πολλούς επιστήμονες να αναζητήσουν σύνδεση μεταξύ των δύο, αν και μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί κάτι οριστικό. Τα συμπτώματα ξεκινούσαν συχνά με λήθαργο, πυρετό και πονοκεφάλους, αλλά γρήγορα εξελίσσονταν σε πιο σοβαρές καταστάσεις, όπως ανεξέλεγκτες κινήσεις των ματιών ή έντονη μυϊκή ακαμψία. Πολλοί ασθενείς έχαναν τον έλεγχο των εκφράσεων του προσώπου τους, αποκτώντας ένα «προσωπείο» που δεν πρόδιδε κανένα συναίσθημα, ενώ άλλοι εμφάνιζαν ακραίες αλλαγές στην προσωπικότητα και έντονη επιθετικότητα.
Μια από τις πιο συγκλονιστικές πτυχές της ιστορίας της νόσου είναι η προσπάθεια θεραπείας της τη δεκαετία του 1960 με το φάρμακο L-Dopa, μια ιστορία που καταγράφηκε από τον διάσημο νευρολόγο Όλιβερ Σακς. Ασθενείς που ήταν «παγωμένοι» για πάνω από σαράντα χρόνια ξύπνησαν ξαφνικά, ερχόμενοι αντιμέτωποι με έναν κόσμο που είχε αλλάξει ριζικά. Δυστυχώς, για πολλούς από αυτούς η «αφύπνιση» ήταν προσωρινή, καθώς το σώμα τους έπαψε να ανταποκρίνεται στο φάρμακο και βυθίστηκαν ξανά στη σιωπηλή τους φυλακή, αποδεικνύοντας πόσο βαθιά και μόνιμη ήταν η ζημιά που είχε προκληθεί στον εγκέφαλό τους.
Η επίδραση της ληθαργικής εγκεφαλίτιδας ίσως επηρέασε ακόμη και την παγκόσμια ιστορία, με θεωρίες να υποστηρίζουν ότι προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον ή ο Αδόλφος Χίτλερ μπορεί να είχαν προσβληθεί από αυτήν. Η απότομη αλλαγή στάσης του Ουίλσον στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών ή οι τρέμουλες κινήσεις του Χίτλερ έχουν αποδοθεί από ορισμένους ερευνητές σε μετα-εγκεφαλιτιδικό παρκινσονισμό. Αν και σήμερα η νόσος εμφανίζεται εξαιρετικά σπάνια, το μυστήριο γύρω από την αιτία της –που ίσως κρύβεται σε μια ακραία αυτοάνοση αντίδραση σε κοινά βακτήρια– συνεχίζει να προκαλεί δέος και φόβο.