Η ιστορία της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, που επεκτάθηκε από την Κορέα μέχρι την Ουγγαρία, δεν εξηγείται μόνο από την ανώτερη τακτική ή τον θρυλικό ιππικό. Η πραγματική δύναμη του Τζένγκις Χαν και των διαδόχων του ήταν ο μηχανικός τρόμος—ο τρόμος ως τεχνολογία και κύριο όπλο, ισχυρότερο από κάθε πολιορκητική μηχανή. Οι Μογγόλοι τελειοποίησαν ένα σύστημα πολιτιστικής γενοκτονίας, δοκιμάζοντας και μετρώντας ποιες θηριωδίες έκαναν τις πόλεις να παραδίδονται ταχύτερα. Η στρατηγική τους βασιζόταν στην υπόσχεση για κάτι χειρότερο από τον θάνατο, με σαφή στόχευση: τις γυναίκες, τα παιδιά και τους απογόνους. Ο φόβος, όπως υπολόγισαν, ταξίδευε γρηγορότερα από τα άλογα.
Η βαρβαρότητα χρησιμοποιήθηκε ως νόμισμα. Οι Μογγόλοι έκαναν παράδειγμα μία πόλη με τρόπο τόσο φρικτό, ώστε οι υπόλοιπες να ανοίγουν τις πύλες τους χωρίς μάχη. Στόχευαν σκόπιμα πόλεις γνωστές για τον πολιτισμό τους, όπως το Νισαπούρ ή η Μερβ, ώστε η καταστροφή να πονέσει συμβολικά και να συντρίψει την ελπίδα των άλλων. Όταν έπεσε το Νισαπούρ το 1221, διέταξαν τη σφαγή του συνόλου του πληθυσμού και την τοποθέτηση των κεφαλιών σε ξεχωριστές πυραμίδες για άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ωστόσο, η σφαγή ήταν το εύκολο μέρος. Για τις γυναίκες που επέζησαν, ο εφιάλτης μόλις ξεκινούσε, καθώς αποτέλεσαν τον κύριο στόχο μιας συστηματικής διαδικασίας εξαφάνισης του πολιτισμού τους.
Η στρατηγική των Μογγόλων εκτελέστηκε σε πέντε διαδοχικές πράξεις, ξεκινώντας με τη συστηματική χρήση της αναγκαστικής αναπαραγωγής ως εργαλείου γενετικής κατάκτησης. Οι αιχμάλωτες γυναίκες, ιδίως οι αριστοκρατικές, ταξινομούνταν και διεκδικούνταν από Μογγόλους διοικητές, όχι από επιθυμία, αλλά για την αντικατάσταση. Ο στόχος ήταν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν ως Μογγόλοι, να μιλούν τη γλώσσα τους, καθιστώντας τον πολιτισμό της μητέρας ξεχασμένο μέσα σε μία μόνο γενιά. Αυτό αποδεικνύεται και γενετικά: 16 εκατομμύρια άνδρες σήμερα φέρουν μια γενετική γραμμή που ξεκίνησε από τη Μογγολία κατά την αυτοκρατορική περίοδο.
Η δεύτερη πράξη ήταν η δημόσια ταπείνωση για να σπάσει το ηθικό των κατακτημένων. Οι Μογγόλοι κατάλαβαν ότι η τιμή ενός πολιτισμού ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την προστασία των γυναικών του. Στην πτώση της Βαγδάτης το 1258, έσυραν τις γυναίκες του Χαλίφη, που δεν τις είχε δει ποτέ κανείς δημόσια, στους δρόμους, τις εξέθεσαν και τις παρέλασαν ταπεινωμένες. Το μήνυμα ήταν σαφές: οι ηγέτες σας δεν μπορούν να προστατεύσουν ούτε αυτούς που έχουν πιο κοντά τους, ο πολιτισμός σας είναι ήδη νεκρός. Οι γυναίκες αυτές πωλήθηκαν αργότερα στα σκλαβοπάζαρα σε τιμές που δήλωναν περιφρόνηση, όχι οικονομία.
Στη συνέχεια, οι Μογγόλοι εφάρμοσαν την τακτική "καράς" ή ανθρώπινες ασπίδες κατά τη διάρκεια των πολιορκιών. Αιχμάλωτοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών, ηλικιωμένων και παιδιών, αναγκάζονταν να βαδίζουν μπροστά, με το Μογγολικό στρατό να παρατάσσεται πίσω τους. Οι υπερασπιστές έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ του να σκοτώσουν τους δικούς τους ή να αφήσουν τους Μογγόλους να προωθήσουν τις πολιορκητικές μηχανές τους. Τα πτώματα όσων έπεφταν χρησιμοποιούνταν ως χώμα για να γεμίσουν τάφρους, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε οικοδομικό υλικό. Η τέταρτη πράξη ήταν η διασπορά των επιζώντων μέσω δουλεμπορίου σε ηπειρωτική κλίμακα, η μεγαλύτερη αναγκαστική μετανάστευση της ιστορίας. Οι γυναίκες από το Ουζμπεκιστάν κατέληγαν στη Μογγολία, ενώ από τη Βαγδάτη στην Κίνα, διαλύοντας ολόκληρες εθνικές ομάδες.
Τέλος, η πέμπτη πράξη ήταν η διαγραφή της ίδιας της μνήμης. Οι Μογγόλοι στόχευαν τους φορείς της πολιτιστικής γνώσης: ποιητές, ιστορικούς, θρησκευτικούς λόγιους. Στη Βαγδάτη, ο Οίκος της Σοφίας καταστράφηκε και τα βιβλία πετάχτηκαν στον Τίγρη ποταμό σε τέτοια ποσότητα που φέρεται να έτρεχε μαύρος από το μελάνι. Σκοτώνοντας αυτούς που μπορούσαν να ξαναγράψουν τα βιβλία, εξασφάλιζαν την ολοκληρωτική πολιτιστική εξαφάνιση. Η συστηματική στόχευση των γυναικών, ως φορέων της πολιτιστικής μνήμης, έσπασε τον μηχανισμό μετάδοσης του πολιτισμού.
Το αποτέλεσμα αυτού του συστήματος ήταν η ολοκληρωτική εξαφάνιση ολόκληρων λαών, με πόλεις όπως η Μερβ, το Νισαπούρ και η Ουρτζ να έχουν χαθεί τόσο πλήρως που σήμερα είναι άγνωστες στους περισσότερους. Οι Μογγολικές κατακτήσεις σκότωσαν περίπου 40 εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά η κληρονομιά τους είναι η συστηματική στόχευση των γυναικών ως όπλου πολιτιστικής καταστροφής, μια μηχανή που λειτουργούσε με ανθρώπινο πόνο και παρήγαγε την εξαφάνιση ολόκληρων πολιτισμών.