Ο Νικόλα Τέσλα παραμένει μια από τις πιο αινιγματικές προσωπικότητες της επιστήμης, με το έργο του να ισορροπεί ανάμεσα στη μεγαλοφυΐα και το μεταφυσικό. Ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, ο Τέσλα είχε οραματιστεί έναν κόσμο χωρίς καλώδια, όπου η ηλεκτρική ενέργεια θα μεταδιδόταν ασύρματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι δοκιμές του στο Κολοράντο Σπρινγκς το 1899 απέδειξαν ότι μπορούσε να ανάψει λαμπτήρες σε απόσταση χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας τη γη ως αγωγό. Αυτό το όραμα προσπάθησε να υλοποιήσει με τον Πύργο Γουόρντενκλιφ στη Νέα Υόρκη, ένα μεγαλεπήβολο έργο που τελικά εγκαταλείφθηκε όταν οι χρηματοδότες του συνειδητοποίησαν ότι ο στόχος του ήταν η παροχή δωρεάν ενέργειας σε όλη την ανθρωπότητα.
Η ικανότητα του Τέσλα να συλλαμβάνει περίπλοκες εφευρέσεις εξ ολοκλήρου στο μυαλό του, με σχεδόν ολογραφική λεπτομέρεια, έχει οδηγήσει πολλούς ερευνητές στο ερώτημα αν οι ιδέες του προέρχονταν από μια εξωκόσμια πηγή. Ο ίδιος περιέγραφε έντονες λάμψεις φωτός που ακολουθούνταν από στιγμές απόλυτης δημιουργικής διαύγειας. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο Τέσλα λειτουργούσε ως «δέκτης» πληροφοριών από μια ανώτερη συμπαντική βάση γνώσης. Μάλιστα, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι το 1899 έλαβε μαθηματικά σήματα από το διάστημα, τα οποία απέδωσε σε κατοίκους άλλων πλανητών, γεγονός που οδήγησε τους συναδέλφους του να τον χαρακτηρίσουν «τρελό επιστήμονα».
Πέρα από την ηλεκτρική ενέργεια, ο Τέσλα εργαζόταν πάνω σε τεχνολογίες που έμοιαζαν να προέρχονται από το μέλλον ή από αρχαίους θρύλους. Στα σχέδιά του περιλαμβάνονταν ιπτάμενες μηχανές χωρίς φτερά ή καύσιμα, οι οποίες θα χρησιμοποιούσαν την αντιβαρύτητα και την ασύρματη ενέργεια για να πετάξουν. Αυτές οι περιγραφές θυμίζουν έντονα τα «Βιμάνας» των αρχαίων ινδικών κειμένων, ενισχύοντας τη θεωρία ότι ο Τέσλα είχε πρόσβαση σε μια αρχαία ή εξωγήινη γνώση που η ανθρωπότητα δεν ήταν ακόμη έτοιμη να αποδεχτεί. Επίσης, η ιδέα του για την «ακτίνα θανάτου», ένα όπλο ενέργειας που θα μπορούσε να καταρρίψει αεροπλάνα από απόσταση, βρίσκει σήμερα την εφαρμογή της σε σύγχρονα αμυντικά συστήματα λέιζερ.
Παρά τη συνεισφορά του στην ηλεκτροδότηση του κόσμου, ο Τέσλα παραμερίστηκε από την επίσημη ιστορία της κβαντικής φυσικής, πιθανότατα λόγω των αντισυμβατικών του πεποιθήσεων για τη ζωή στο σύμπαν. Πολλοί πιστεύουν ότι αν οι τεχνολογίες του είχαν υιοθετηθεί πλήρως, ο κόσμος μας θα ήταν σήμερα εντελώς διαφορετικός, με ελεύθερη ενέργεια, προηγμένα συστήματα μεταφορών και έναν πολιτισμό που θα βρισκόταν σε μια «χρυσή εποχή». Η κληρονομιά του Τέσλα συνεχίζει να προκαλεί δέος, υπενθυμίζοντας ότι ορισμένα μυαλά εργάζονται για ένα μέλλον που ξεπερνά τα όρια της εποχής τους.