Ο πόλεμος του Βιετνάμ παραμένει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες συγκρούσεις στην ιστορία, σημαδεμένος από τη βία του ανταρτοπόλεμου και τις τεράστιες απώλειες αμάχων. Ανάμεσα στα πολυάριθμα περιστατικά βίας, η σφαγή στο χωριό Μάι Λάι στις 16 Μαρτίου 1968 ξεχωρίζει ως η πιο αποτρόπαια πράξη που διέπραξαν αμερικανικά στρατεύματα. Σε μια περίοδο που το ηθικό των στρατιωτών ήταν καταρρακωμένο και η επιθυμία για εκδίκηση μετά από απώλειες από νάρκες και παγίδες ήταν διάχυτη, ο Λόχος C του 20ού Συντάγματος Πεζικού εισέβαλε στο χωριό με εντολές να εξοντώσει κάθε εχθρική παρουσία. Παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες για παρουσία των Βιετκόνγκ αποδείχθηκαν λανθασμένες, οι στρατιώτες προχώρησαν σε μια ανεξέλεγκτη σφαγή αμάχων.
Η φρίκη που εκτυλίχθηκε εκείνη την ημέρα ξεπέρασε κάθε φαντασία. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, συχνά με τη χρήση λογχών ή αφού είχαν συγκεντρωθεί σε χαντάκια. Οι αναφορές μιλούν για τουλάχιστον 504 νεκρούς, σύμφωνα με την κυβέρνηση του Βιετνάμ, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχοι που δεν αποτελούσαν καμία απειλή. Μέσα σε αυτό το χάος, η μόνη αχτίδα ανθρωπιάς προήλθε από το πλήρωμα ενός ελικοπτέρου, με επικεφαλής τον Χιου Τόμσον Τζούνιορ, ο οποίος παρενέβη δυναμικά για να σώσει μια ομάδα αμάχων, απειλώντας μάλιστα να ανοίξει πυρ εναντίον των δικών του συμπατριωτών αν δεν σταματούσαν τη δολοφονία.
Παρά τις άμεσες αναφορές για το μακελειό, η στρατιωτική ηγεσία προσπάθησε αρχικά να συγκαλύψει το γεγονός, παρουσιάζοντάς το ως μια επιτυχημένη επιχείρηση κατά των κομμουνιστών ανταρτών. Χρειάστηκαν μήνες επιμονής από στρατιώτες που αρνήθηκαν να σιωπήσουν, όπως ο Ρον Ράιντεναουρ, και η καθοριστική δημοσιογραφική έρευνα του Σέιμουρ Χερς το 1969, για να έρθει η αλήθεια στο φως. Οι φωτογραφίες του Ρόναλντ Χάμπερλι, που κατέγραψαν τα έντρομα πρόσωπα των θυμάτων λίγο πριν την εκτέλεσή τους και τις σορούς που γέμιζαν τα χαντάκια, κατέρριψαν κάθε προσπάθεια διάψευσης και προκάλεσαν παγκόσμια κατακραυγή.
Η δικαστική διερεύνηση που ακολούθησε κατέληξε στην καταδίκη μόνο ενός ατόμου, του υπολοχαγού Γουίλιαμ Κάλι, στον οποίο επιβλήθηκε αρχικά ισόβια κάθειρξη, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε κατ' οίκον περιορισμό από τον πρόεδρο Νίξον. Η σφαγή του Μάι Λάι δεν ήταν απλώς ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά μια τραγική αποκάλυψη της αποανθρωποποίησης που επιφέρει ο πόλεμος. Άφησε πίσω της ερωτήματα για το πόσα άλλα παρόμοια περιστατικά παρέμειναν άγνωστα και άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο η αμερικανική κοινή γνώμη έβλεπε τη συμμετοχή της χώρας στη σύγκρουση του Βιετνάμ.