Η καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας θεωρείται από πολλούς ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς πιστεύεται ότι η απώλεια της γνώσης που φιλοξενούσε έστειλε την εξέλιξη του πολιτισμού τουλάχιστον χίλια χρόνια πίσω. Η βιβλιοθήκη δεν ήταν απλώς μια αποθήκη παπύρων, αλλά ένας ζωντανός φάρος σοφίας και επιστήμης, μέρος του «Μουσείου», ενός ευρύτερου πνευματικού κέντρου όπου συγκεντρώνονταν οι σπουδαιότεροι φιλόσοφοι, ποιητές και επιστήμονες του αρχαίου κόσμου. Με εκατοντάδες χιλιάδες κυλίνδρους που περιλάμβαναν έργα από την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Περσία και την Ινδία, η φιλοδοξία των Πτολεμαίων ήταν να συγκεντρώσουν και να μεταφράσουν όλη την ανθρώπινη γνώση.
Η ίδρυση της Αλεξάνδρειας από τον Μέγα Αλέξανδρο και η μετέπειτα διακυβέρνηση από τον Πτολεμαίο Α' και τον Πτολεμαίο Β' μετέτρεψαν την πόλη σε μια παγκόσμια μητρόπολη. Οι Πτολεμαίοι, αν και Μακεδόνες, υιοθέτησαν τον ρόλο των Φαραώ για να κερδίσουν τον αιγυπτιακό λαό και επένδυσαν σε κολοσσιαία έργα, όπως ο Φάρος και η Βιβλιοθήκη, για να αποδείξουν ότι η Αίγυπτος επέστρεφε στη χρυσή της εποχή. Η εμμονή τους με τη γνώση ήταν τέτοια που κατάσχεταν κάθε πρωτότυπο κείμενο από τα πλοία που έφταναν στο λιμάνι, δίνοντας πίσω μόνο αντίγραφα, γεγονός που πυροδότησε τους λεγόμενους «πολέμους των βιβλιοθηκών» ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια, την Έφεσο και τη Βαβυλώνα.
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση ότι η βιβλιοθήκη κάηκε σε ένα μόνο περιστατικό, η καταστροφή της ήταν μια μακρά διαδικασία αιώνων. Η πρώτη μεγάλη απώλεια συνέβη το 48 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρας έβαλε φωτιά στον στόλο του για να εμποδίσει τον Πομπήιο, με τις φλόγες να επεκτείνονται κατά λάθος στη βιβλιοθήκη. Ακολούθησαν και άλλες καταστροφές, όπως η σφαγή 25.000 Αλεξανδρινών και η πυρπόληση του βασιλικού ανακτόρου από τον Αυτοκράτορα Καρακάλλα το 215 μ.Χ., καθώς και η καταστολή της εξέγερσης από τον Αυρηλιανό 50 χρόνια αργότερα. Ωστόσο, το τελειωτικό χτύπημα φαίνεται πως δεν δόθηκε από φωτιά, αλλά από το νερό. Το 365 μ.Χ., ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς στην ιστορία προκάλεσε ένα γιγαντιαίο τσουνάμι που ισοπέδωσε την παραλιακή ζώνη της Αλεξάνδρειας, βυθίζοντας για πάντα τη βιβλιοθήκη, το Μουσείο και το μαυσωλείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ανάμεσα στα αμέτρητα έργα που χάθηκαν ήταν ο κατάλογος 120 τόμων του Καλλίμαχου που κατέγραφε κάθε βιβλίο της βιβλιοθήκης, οι αναφορές του Πτολεμαίου Α' για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς και οι μελέτες του Αρίσταρχου του Σάμιου που απέδειξαν ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο 2.000 χρόνια πριν τον Κοπέρνικο. Επίσης, χάθηκαν οι πλήρεις ιστορίες της Αιγύπτου από τον Μανέθωνα, καθώς και ιστορίες της Περσίας και της Ινδίας που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Η απώλεια αυτών των κειμένων σημαίνει ότι σήμερα γνωρίζουμε μόνο ένα ελάχιστο κλάσμα της αρχαίας σοφίας, αφήνοντας την ανθρωπότητα να αναρωτιέται για το πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν αυτή η γνώση είχε επιβιώσει.