1. Κρατήστε μια σχέση με τα παιδιά σας που θα είναι όσο το δυνατόν περισσότερο ανοικτή, με σεβασμό και θετική αντιμετώπιση. Καλλιεργήστε την αίσθηση πως είσαστε όλοι στην ίδια ομάδα και όχι απέναντι. Αυτό θα σας επιτρέψει να τον επηρεάζεται σε πολύ βαθύτερο επίπεδο και είναι το πιο ουσιαστικό σας εργαλείο. Η τιμωρία, τα κηρύγματα, και οι απειλές, ειδικά στην εφηβεία, δεν οδηγούν πουθενά και θα είναι επιζήμιες για τη σχέση σας και την απόδοσή του εν τέλει. Από μεριά σας είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθετε άγχος, απογοήτευση και φόβο, αλλά τα παιδιά τείνουν να αντιδρούν αρνητικά σε αυτά τα συναισθήματα και η κάθε διαπαιδαγωγική μέθοδος που χρησιμοποιείται βασισμένη σε αυτά θα είναι αναποτελεσματική. Προσπαθήστε να θυμίζετε στον εαυτό σας πως το παιδί σας δεν έχει βάλει στόχο να κάνει την ζωή σας άθλια - μην παίρνεται προσωπικά την καθυστέρηση που παρατηρείτε στην πρόοδο του - για να μπορείτε να ελέγχετε και τις δικές σας συναισθηματικές αντιδράσεις καλύτερα.
Η στάση σας να είναι θετική μα σταθερή. Παραμείνετε ευγενικοί, εξυπηρετικοί, συνεπής και σταθεροί στη σχέση με το παιδί σας. Για κάθε αρνητική αλληλεπίδραση με το παιδί σας (που είναι λογικό να συμβεί), προσπαθήστε να δημιουργήσετε δέκα θετικές. Εστιάζετε στην υποστήριξη και την ενθάρρυνσή του αντί να ανησυχείτε συνεχώς για τους βαθμούς και το μέλλον.
2. Ενσωματώστε θετική ενίσχυση. Όπως οι εργαζόμενοι πληρώνονται εφόσον έχουν ολοκληρώσει την εργασία τους στο τέλος κάθε μήνα, έτσι θα μπορούσατε κι εσείς να θέσετε κάποιους κανόνες για το τι χρειάζεται να έχει καταφέρει στο τέλος κάθε εβδομάδας το παιδί σας ώστε να βγει με φίλους, ή να έχει χρόνο στο playstation, κτλ. Προσέξτε να μην ακούγεται σαν τιμωρία μα ως ‘πρόγραμμα ανταπόδωσης’.
3. Βοηθήστε τον να εδραιώσει μια δομή - εάν δέχεται την παρέμβασή σας. Για να γίνει το διάβασμα πιο βατό, καλό είναι να τεθεί ένα προγραμματισμένο ωράριο μελέτης για κάθε ημέρα. Προτείνεται το παιδί να διαβάζει, αν είναι δυνατόν, τις ίδιες ώρες κάθε ημέρα γιατί έτσι, μετά από 1-2 εβδομάδες, ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται στο να είναι πιο συγκεντρωμένος τις συγκεκριμένες ώρες εφόσον γνωρίζει πως θα επακολουθήσει μελέτη. Επίσης, καλό είναι το παιδί να επιλέγει να διαβάζει σε χώρο όπου δεν υπάρχουν λόγοι για να αποσπάται η προσοχή του (τηλεόραση, υπολογιστής, playstation, κτλ.). Συνήθως το παιδί συνδέει το δωμάτιό του με στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης οπότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην μπορεί να πειθαρχήσει τον εαυτό του να μην ανοίξει την τηλεόραση ή να μην μπει στο διαδίκτυο. Είναι πολύ πιο εύκολο λοιπόν να διαβάσει είτε στην κουζίνα είτε στο σαλόνι…
Επίσης, θα του φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο να μάθει να σπάει κάθε μεγάλη εργασία ή μελέτη για διαγωνίσματα σε μικρότερα τμήματα που θα ολοκληρώνει είτε την ίδια μέρα μα με διαλείμματα στο ενδιάμεσο είτε σε διαφορετικές μέρες εάν υπάρχει το χρονικό περιθώριο ώστε να μπορεί να συγκεντρώνεται καλύτερα καθώς και να συγκρατεί τις πληροφορίες πιο εύκολα και αποδοτικά! Ο εγκέφαλος ενός ενήλικα δεν μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένος σε ένα θέμα πάνω από 45 - 60 λεπτά. Φανταστείτε πόσο δύσκολο μπορεί, λοιπόν να είναι για ένα παιδί!
4. Μήπως το παιδί σας είναι φορτισμένο συναισθηματικά; Αυτό που σε εμάς μπορεί να μοιάζει με ανευθυνότητα μπορεί να καθρεφτίζει έντονο άγχος από τη μεριά του παιδιού ή ακόμη και ντροπή για την ακαδημαϊκή του απόδοση, που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Η αποφυγή είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται σχεδόν αυτόματα όταν το άγχος φτάσει σε υψηλά επίπεδα. Το παιδί σας μπορεί να μην είναι σε θέση να το αναγνωρίσει όλο αυτό ούτε και σας το εκφράσει. Αυτό λοιπόν που σε εμάς φαντάζει σαν παραίτηση, μπορεί να είναι τελικά παράλυση λόγο υπερβολικού στρες. Από αυτή την οπτική γωνία, όσο περισσότερο εμείς κυνηγάμε το παιδί μας για να διαβάσει, τονίζοντάς την κρισιμότητα της κατάστασης, τόσο περισσότερο εντείνουμε το άγχος του, συμβάλλοντας σε περαιτέρω μπλοκάρισμα του συστήματος! Βοηθήστε το παιδί σας να βρει τρόπους να εκφράσει το άγχος του και δείξτε του κατανόηση ώστε να καταφέρει να αποφορτιστεί και να μπορεί να αποδίδει καλύτερα.
5. Διδάξτε του ισορροπία. Θυμηθείτε να διατηρείτε πάντα την ευρύτερη εικόνα κατά νου. Αντί να τρελαθείτε και να αναστατώνεται το οικογενειακό περιβάλλον λόγω των βαθμών του παιδιού σας, βοηθήστε το να φέρει μια γενική ισορροπία στη ζωή του, όχι μόνο στην ακαδημαϊκή του πορεία μα και με τις φιλίες του, την συμμετοχή του σε άλλες δραστηριότητες (χόμπι καθώς και οικογενειακές στιγμές), την υγεία του, την ψυχολογία του, κτλ.
6. Μην κάνετε προβλέψεις στο μέλλον. Όταν το παιδί μας φαίνεται να μην έχει κανένα εποικοδομητικό ενδιαφέρον στη ζωή του, είναι εύκολο να μπούμε στη νοοτροπία του... fast forward στο μέλλον. Εστιάζοντας στις αρνητικές εκβάσεις που μπορεί να ακολουθήσουν (τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια ή σιγουριά) δημιουργούμε μόνο άγχος και ένταση. Αντ 'αυτού, καλό είναι να προσπαθούμε να επικεντρωθούμε στα θετικά χαρακτηριστικά του παιδιού και να το βοηθήσουμε να πατήσει πάνω σε αυτά για να εξελιχθεί.
Οι γονείς συχνά ανησυχούν τόσο πολύ να μην μείνει το παιδί τους πίσω που καταλήγουν, άθελά τους να μπαίνουν σε ένα αγώνα εξουσίας και δύναμης με τα παιδιά τους. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι αποτελεσματικό αφού οι ακαδημαϊκές επιδώσεις γίνονται το επίκεντρο και χάνεται κάθε άλλη ουσία. Εκεί πολλές φορές περνιέται και το λάθος μήνυμα πως η γονεϊκή αγάπη και αποδοχή είναι συνδεδεμένες με τους βαθμούς, όπου δημιουργούνται περαιτέρω συμπλέγματα που θα είναι παρών για πολλά χρόνια μετά τις εξετάσεις και τα πανεπιστήμια. Εσείς, ως γονέας, έχετε την ικανότητα να διατηρήσετε μια ηρεμία, κατανοώντας πως το παιδί σας δεν είναι τεμπέλης και πως, δυστυχώς, δεν έχετε την ικανότητα να του επιβάλλετε τα κίνητρα που εσείς θεωρείτε πρέποντα. Καθ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσετε να συμπονέσετε το παιδί σας περισσότερο και να τον βοηθήσετε να σας πλησιάσει και να εκφράσει ακριβώς που εκείνος χρειάζεται βοήθεια για να παρακινηθεί. Ρόλος και σκοπός σας είναι να εξισορροπήσετε την αντιδραστικότητα και να προσφέρετε λύσεις…
Περισσότερες εκπαιδευτικές συμβουλές εδώ.